Verse 1

Üçüncü gün Celilenin Kana Köyünde bir düğün vardı. İsanın annesi de oradaydı.

Verse 2

İsayla öğrencileri de düğüne çağrılmışlardı.

Verse 3

Şarap tükenince annesi İsaya, "Şarapları kalmadı" dedi.

Verse 4

İsa, "Anne, benden ne istiyorsun? Benim saatim daha gelmedi" dedi.

Verse 5

Annesi hizmet edenlere, "Size ne derse onu yapın" dedi.

Verse 6

Yahudilerin geleneksel temizliği için oraya konmuş, her biri seksenle yüz yirmi litre alan altı taş küp vardı.

Verse 7

İsa hizmet edenlere, "Küpleri suyla doldurun" dedi. Küpleri ağızlarına kadar doldurdular.

Verse 8

Sonra hizmet edenlere, "Şimdi biraz alıp şölen başkanına götürün" dedi. Onlar da götürdüler.

Verse 9

Şölen başkanı, şaraba dönüşmüş suyu tattı. Bunun nereden geldiğini bilmiyordu, oysa suyu küpten alan hizmetkârlar biliyorlardı. Şölen başkanı güveyi çağırıp, "Herkes önce iyi şarabı, çok içildikten sonra da kötüsünü sunar" dedi, "Ama sen iyi şarabı şimdiye dek saklamışsın."

Verse 11

İsa bu ilk doğaüstü belirtisini Celilenin Kana Köyünde gerçekleştirdi ve yüceliğini gösterdi. Öğrencileri de Ona iman ettiler.

Verse 12

Bundan sonra İsa, annesi, kardeşleri ve öğrencileri Kefarnahuma gidip orada birkaç gün kaldılar.

Verse 13

Yahudilerin Fısıh Bayramı yakındı. İsa da Yeruşalime gitti.

Verse 14

Tapınağın avlusunda sığır, koyun ve güvercin satanları, orada oturmuş para bozanları gördü.

Verse 15

İpten bir kamçı yaparak hepsini koyunlar ve sığırlarla birlikte tapınaktan kovdu, para bozanların paralarını döküp masalarını devirdi.

Verse 16

Güvercin satanlara, "Bunları buradan kaldırın, Babamın evini pazar yerine çevirmeyin!" dedi.

Verse 17

Öğrencileri, "Evin için gösterdiğim gayret beni yiyip bitirecek" diye yazılmış olan sözü hatırladılar.

Verse 18

Yahudi yetkililer İsaya, "Bunları yaptığına göre, bize nasıl bir belirti göstereceksin?" diye sordular.

Verse 19

İsa şu yanıtı verdi: "Bu tapınağı yıkın, üç günde onu yeniden kuracağım."

Verse 20

Yahudi yetkililer, "Bu tapınak kırk altı yılda yapıldı, sen onu üç günde mi kuracaksın?" dediler.

Verse 21

Ama İsanın sözünü ettiği tapınak kendi bedeniydi.

Verse 22

İsa ölümden dirilince öğrencileri bu sözü söylediğini hatırladılar, Kutsal Yazıya ve İsanın söylediği bu söze iman ettiler.

Verse 23

Fısıh Bayramında İsanın Yeruşalimde bulunduğu sırada gerçekleştirdiği belirtileri gören birçokları Onun adına iman ettiler.

Verse 24

Ama İsa bütün insanların yüreğini bildiği için onlara güvenmiyordu.

Verse 25

İnsan hakkında kimsenin O'na bir şey söylemesine gerek yoktu. Çünkü kendisi insanın içinden geçenleri biliyordu.